Olympische triatleet
Voor het 19de WK triatlon voor militairen trok ik samen met een grote Belgische delegatie richting Warendorf.
In tegenstelling tot wat gebruikelijk is, werd de race omgevormd tot een non-drafting race. Waarbij de tijdritfiets dus toegelaten is en het stayeren verboden. Gelukkig had ik dit reeds in Hamburg opgevangen, en in tegenstelling tot vele andere naties stonden de Belgen dus wel met aangepast fietsmateriaal aan de start.
Ikzelf beschikte sinds vorig weekend over een aangepaste fiets. Het beste materiaal uiteraard, een Specialized Shiv, via onze fietsenpartner Cycloon. Maar een week was toch kort dag om echt comfortabel te zijn op de fiets, en de wattages die ik op de normale koersfiets kwijt kan te produceren op deze fiets. Het zwemnummer was ok, de fietsproef viel voor mezelf eigenlijk dik tegen. En aangezien er vooraan in de race ook niet helemaal op 10 meter gereden werd kon ik met de tijdritfiets eigenlijk weinig tijd goedmaken op de concurrentie vooraan in de race. Tegen het einde van de fietsproef kwam Lowie De Witte me vervoegen, en zo ging het tempo opnieuw de hoogte in. Mijn maatje wou ik niet laten rijden 🙂
Eenmaal de loopproef begon had ik het al snel moeilijk. Ik kreeg het tempo niet omhoog, en had misschien iets te weinig gedronken op de fiets. (in TT positie was drinken niet zo eenvoudig) En verder liet die gevoelige slijmbeurs aan mijn achillespees zich ook weer voelen. Het loopnummer was ver ondermaats, en ik werd nog door een reeks atleten ingehaald in wat normaal gezien mijn sterkste discipline moet zijn… Niet echt leuk, een off-day om snel te vergeten.
Ik moet de ploeg wel bedanken voor toffe en professionele sfeer in de dagen voor en na de race, en de sterke prestaties die ze neergezet hebben dit weekend. Onze master ploeg won de bronzen medaille, en onze herenploeg werd 6de op 21 naties, terwijl de ploegen op het podium volledig bestonden uit profatleten van het ITU circuit.
Groeten,
Simon
Category : België , Landen , SMO-Specialized , Wedstrijd
Opnieuw een topdag! Mezelf kunnen opvolgen als Belgisch Kampioen Sprint triathlon te Vilvoorde.
Zoals zo vaak, ik was er vooraf niet gerust in. En ik was dan ook heel blij dat ploegmaat Alexis Krug besliste om deze race ook nog mee te doen. Een extra ploegmaat in de race, die allround super sterk is is altijd een meerwaarde.
Tijdens het zwemmen werd het deelnemersveld uit elkaar getrokken en zo kon ik met een select groepje de fiets op. Ploegmaat Alexis, KTT-boys Jarne Verhaegen en Tom Suetens, Thomas Jurgens, Kjel De Hertog, Tuur Lemmens en Fransman Dylan Magnien.
De samenwerking in onze groep was redelijk ideaal, het draaide goed rond, iedereen deed zijn beurt, er werd niet getwijfeld en het tempo lag hoog. Meer moet dat niet zijn en op die manier ging het voor het achtervolgende peloton niet eenvoudig zijn om terug te komen. De voorsprong liep ronde na ronde op, en we konden met een geruststellende voorsprong van 1′ de tweede wisselzone ingaan. Perfecte ingesteldheid van onze kopgroep dus, en een situatie die op zich voor iedereen in de groep winstgevend is.
In het lopen kon ik al snel de koppositie van Tom overnemen en mijn weg richting titel inzetten! Al kwamen in de achtergrond ploegmaat Alexis en de Fransman Magnien nog sterk opzetten. Het was werken tot aan de finish!
Dylan Magnien werd uiteindelijk tweede, maar Alexis pakte als derde de zilveren BK medaille. Super om nog eens dat podium te kunnen delen met een ploegmaat. Die eigenlijk eerst niet van plan was om te starten, maar na wat aandringen van de ploeg (om wat meer mankracht vooraan te hebben) toch meedeed 🙂
Thomas Jurgens werd na een sterke race de derde Belg.
Een topdag, alweer, die ik kon delen met vrienden en SMO-sympathisanten ter plaatse!
Category : Japan , Landen , SMO-Specialized , Wedstrijd
Een dag om snel te vergeten…
Regen, regen, regen, zonder wetsuit zwemmen… De aansluiting hierbij reeds volledig verliezen. Eenzame achtervolging met Jorik Van Egdom en Christophe De Keyzer (die jammer genoeg nog eens weg valt na een paar rondes).
Niet de moral om uit te lopen…
Category : Landen , SMO-Specialized , Wedstrijd , Zuid-Afrika
Het internationale seizoen is terug op gang geschoten. Dat gebeurde afgelopen weekend in Cape Town, waar de eerste World Cup van het jaar plaats vond. Uitgelezen moment voor mezelf om de conditie eens te gaan testen, en er nadien een mooie stage in Stellenbosch aan vast te breien. Ondertussen ben ik in Stellenbosch aangekomen, en heb ik de tijd gevonden om een verslagje te typen.
De race zelf was niet top, maar zeker ook niet slecht. Het blijft toch altijd wat verschieten wanneer je in die eerste race van het jaar opnieuw een uur echt voluit moet gaan. Zwemmen ging goed, maar ik maakte wat flaters qua oriëntatie in het open water zwemmen, en verloor hierdoor stom plaatsen en tijd. Ik sukkelde vervolgens wat in de 1ste wissel, maar kon in de aanvangskilometers van het fietsen toch alleen een gaatje dichten op het derde groepje. Een ronde later sloot het vierde pelotonnetje bij ons aan en reden we naar voor, waar de groepen 1 en 2 ondertussen versmolten waren. De laatste kilometers op de fiets werd er nog serieus gewrongen, gelukkig kon ik hierbij enkele valpartijen ontwijken en heelhuids de tweede wissel inrijden. Tot zover het ideale wedstrijdverloop voor mezelf, maar van bij de aanvang van het lopen voelde ik dat de benen alles behalve fris aanvoelden. Niet in staat mee te lopen voor een top 10 notering, maar werken om mezelf binnen de top 20 te handhaven en uiteindelijk als 19de te finishen. Geen zot resultaat, maar een bescheiden seizoensstart die beter is dan mijn eerste race in de voorbije jaren.
Ik neem het positieve mee, en probeer de minder goede puntjes wat weggewerkt te krijgen. Want over drie weken volgt een eerste belangrijke afspraak, de WTS manche in Abu Dhabi. En die kan ik vanuit Stellenbosch in ideale omstandigheden voorbereiden.
Groeten,
Simon
(foto: Viviane Sloniewicz)
Afgelopen weekend 4de geëindigd in de Miyazaki (Japan) World Cup! Een plaatsje beter dan mijn prestatie vorige week in Tongyeong, maar opnieuw net naast dat podium!
Vooraf leek het erop dat de verschillen in het zwemmen wel eens zouden kunnen oplopen, aangezien het een redelijk golvend zwemnummer in de zee betrof. Maar dit viel al bij al goed mee. Ik kwam op 48″ seconden van de snelste zwemmer uit het water, ditmaal over 1500m (Olympic distance)!
Het fietsen op de autostrade gaf ons jagend peloton veel overzicht, en de baan was gemaakt om te knallen. De stukken met zware tegenwind maakte dat de samenwerking in de groepjes voor ons soms weg viel, terwijl bij ons “brommer” Kjel De Hertog het tempo hoog hield. Hij deed zijn werk opnieuw schitterend, en in een mum van tijd zaten we vooraan. Klaarmaken voor de loopfinale dus, en nadat ik prima afgezet was in de tweede wisselzone vertrok ik als eerste voor het loopnummer.
Veel wind, net als op de fiets, dus mijn plan was dan ook om snel de kop vooraan af te staan en wat beschutter op een tweede rij mee te lopen. Er vormde zich een groepje, maar door de factor wind werd het een heel speciaal loopnummer. Bij de tegenwind viel het tempo steeds weg, waardoor er zich een grote groep vormde, bij de meewind ging het tempo dan weer met een ruk de hoogte in om toch wat schifting te maken. Hierdoor dunde de groep steeds uit, maar bij de tegenwind kwamen er meestal opnieuw een hele tros atleten aansluiten. Gaandeweg vielen er wel steeds meer en meer atleten af. Na enkele tempowissels gingen we de laatste loopronde (nog 2,5km) uiteindelijk met vijf man in. Een redelijk ideale situatie, ik bleef trouw aan mijn plan om te volgen en te rekenen op mijn sprint.
Uiteindelijk bleef er van mijn sprint niet veel meer over. Bij de eerste versnelling in de laatste 600 meter moest de Mexicaan over boord. De volgende was ik op een 400 meter van de finish toen de sprint echt ingezet werd. Ik probeerde te versnellen, maar de benen gingen niet meer mee. De Spanjaard Uxio Abuin Ares won net zoals vorige week in Tongyeong. Voor Joao Silva (Portugal) en Greg Billington (USA).
Een 4de en 5de plaats is de balans van deze Azië trip! Het waren twee goede races, met sterk resultaat. De voldoening die het geeft om ook opnieuw mee te lopen vooraan in zo’n race, en te strijden voor het podium is ook groot. Dit was lang geleden! Maar als je twee maal zo dicht bij een podiumplaats zit voelt het ook wel aan als een ontgoocheling dat je er niet op geraakt bent!
Einde seizoen nu!
Groeten,
Simon
Category : SMO-Specialized , Wedstrijd , Zuid-Korea
Category : België , SMO-Specialized , Wedstrijd
Andermaal een zeer geslaagde teamprestatie met mijn ploegmaats van het SMO-Specialized Triatlon Team in de “grand final” van de Belgische Team Triatlon Series!
Bij aanvang van deze laatste etappe bevonden we ons met de ploeg op een tweede plaats in het klassement. KTT die aan de leiding stond was onze grootste uitdager, en moesten we dus proberen te kloppen! Maar ook vele andere ploegen kwam met hun sterkste ploeg aan de start. Het beloofde voor een mooie strijd en spektakel op het scherp van de snee!
Vooraf kan je tactisch proberen de race wat te plannen, maar niet zelden verloopt de race dan toch anders. We hadden gehoopt om na het zwemnummer met minstens 4 man in de kopgroep te zitten, om dan de race in handen te kunnen nemen en de gas open te draaien op de fiets. Ondanks een collectief sterk zwemnummer bevonden we ons slechts met drie man in de spits van de race bij de aanvang van het fietsen. Hierdoor beslisten we vooraan om onze ploegmaats toch even op te wachten… Ook enkele andere atleten in de kopgroep hadden ditzelfde plan, waardoor er na 1 ronde fietsen een algemene hergroepering plaatsvond en we uiteindelijk met een groep van 36 man richting de laatste wissel fietsten. Ondanks een minder optimaal scenario konden we het als ploeg toch afmaken in het lopen! En met de dagzege als ploeg ook de eindzege in het circuit binnen halen! Opdracht volbracht, het was weer zalig racen met deze toppers van ploegmaats!
Voor mezelf was het individueel ook een erg geslaagde race. Ik kende een goed zwem en fietsnummer, waardoor ik me direct in de kop van de race bevond. In mijn favoriete onderdeel (het lopen) kon ik zeer sterk uithalen. Ik legde het tempo vanaf de eerste meters ontzettend hoog, zodat enkel Jelle Geens (verleden week nog zeer sterk 8ste op de WTS Grand Final) nog kon terugkomen. Ik merkte dat het dichtlopen van enkele seconden na de wissel krachten gekost had. En dus versnelde ik op het eerste heuveltje opnieuw. Nu paste hij wel, en had ik vleugels gekregen om nog 4km verder door te gaan. Zo kon ik individueel ook de dagzege binnen halen voor Jelle Geens en Menno Koolhaas!
In Altafulla (Spanje) stond er voor Simon een derde race uit het Europabeker Circuit in evenveel weken op het programma.
De voorbije weken ging hij samen met Kjel De Hertog al in Holten (Nl) en Tartu (Est) van start, op puntenjacht in functie van het heropbouwen van een internationale ranking. Kjel fungeerde in deze races als “luxeknecht” voor Simon. Dankzij zijn topniveau in zwemmen en fietsen, in combinatie met koersinzicht, is hij de geknipte persoon om Simon in een mum van tijd terug vooraan in de race te brengen. En hem daar ook steeds in een goede positie vooraan in het peloton te houden! Het plannetje draaide al tweemaal goed uit, en Simon kon beslag leggen op een 4de en een 3de plaats in de voorbije twee races. Indien hij in Holten niet ten val gekomen was op 20 meter van de finish, dan had er reeds een zege bij op het palmares gestaan…
Afspraak dus vandaag in Altafulla. Waar de atleten genoten van een mooi zonnetje, een zwemnummer in de zee, een zeer selectief fietsparcours, en een loopnummer op de dijk langs het strand tussen de terrasjes en toeristen!
Zoals te verwachten was bracht Kjel Simon in een mum van tijd vooraan. Hij hield het tempo verschrikkelijk hoog gedurende de 20 kilometer fietsen, waardoor er reeds een deel van de concurrenten zwaar in het rood moesten gaan. En de benen reeds afsneden voor de run… Simon werd vooraan afgezet in de laatste wissel, en legde het tempo direct verschroeiend hoog. Enkel de Spanjaard Fransesco Godoy kon een kilometer volgen, maar moest al snel de rol lossen! Simon won hier zijn eerste Europabeker, en kan terugblikken op een zeer succesvol drieluik, waarin hij zijn ranking aanzienlijk kon opkrikken!
Veel dank ook aan Kjel!
Volgende afspraak World Cup in Montreal!
Nu nog twee dagen genieten van Barcelona, waar Simon samen met zijn broer de 65ste verjaardag van hun papa gaan vieren!