Seizoensopener: Wereldbeker Mooloolaba

Seizoensopener: Wereldbeker Mooloolaba

Category : Australië , Wedstrijd

Vandaag kon het nieuwe seizoen voor mij eindelijk van start. Na verleden week te moeten toezien in Abu Dhabi, waar ik zelf niet van de wachtlijst op de startlijst geraakte, kon ik nu in Mooloolaba (Australië) wel racen.
Er stond een sprint triatlon op het programma, met een wilder zwemnummer in de zee, een snel heuvelend en technisch fietsparcours, en om af te sluiten een heuvelend loopparcours. Dit onder een loden zon, met sterk deelnemersveld aan de start.
Ik kende een goede start, en had het gevoel goed door de golven geraakt te zijn. Aan de eerste boei bevond ik me “in het pak”, maar was het passeren van de boeien erg agressief. De golven maakten dat we op elkaar geduwd werden en er werd redelijk wat getrokken en geslagen. Ik verloor hierdoor tijd en plaatsen en zakte weg naar het achterveld van de groep. Maar alles zat na het zwemmen nog steeds op een zakdoek (30″ achterstand had ik op de kop), en met een snelle eerste wissel bevond ik me al snel in een goed groepje met enkele sterke fietsers.
Het fietsen ging ontzettend hard, en we maakten snel tijd goed op de kop. Op het einde van de eerste fietsronde zag het er naar uit dat we de aansluiting gingen maken met de kopgroep. Ik kwam hier door op 12″ van de eerste atleet… De passage door wisselzone op de smalle boulevard van Mooloolaba maakte dat het peloton hier helemaal op een lint getrokken werd. Ik zat op de limiet en ook slecht geplaatst (te ver naar achter), wat mijn eigen fout was, en bij aanvang van de tweede ronde bij het stuk bergop moest ik halverwege passen… Ik loste en achter mij bleven er niet veel sterke rijders over om het gat te dichten. Ik zag mijn groep voor me weg rijden, en versmelten met de kopgroep tot een peloton van 50 eenheden. Ik bleef achter met een kleinere groep, en wist dat de zaak nu eigenlijk al verloren was.
Het looponderdeel was nog 5km tempo maken, maar het was niet de situatie waarin ik mij nog maximaal kon motiveren om diep te gaan. De 50ste plaats waarop ik eindigde was niet meteen een hoogvlieger. Ik probeer een aantal positieve zaken mee te nemen, en gebruik deze race om tegen de volgende helemaal op scherp te staan.
Groeten,
Simon

Share this: