Olympische triatleet
Category : Japan , Landen , SMO-Specialized , Wedstrijd
Een dag om snel te vergeten…
Regen, regen, regen, zonder wetsuit zwemmen… De aansluiting hierbij reeds volledig verliezen. Eenzame achtervolging met Jorik Van Egdom en Christophe De Keyzer (die jammer genoeg nog eens weg valt na een paar rondes).
Niet de moral om uit te lopen…
Category : België , SMO-Specialized , Wedstrijd
Zoals ieder jaar op 1 mei, het Belgisch Kampioenschap triatlon voor ploegen.
Met de eerste ploeg van SMO-Specialized Triatlon Team finishten we uiteindelijk als derde. Onze titel van vorig jaar konden we dus niet verlengen.
Vijf ploegen waren een ganse race aan elkaar gewaagd, maar uiteindelijk kroonde Atriac zich, voor KTT, verdiend tot kampioen. Wij konden met twee seconden voorsprong LTTD afhouden voor brons, en thuisploeg TriGT eindigde nog eens twee seconden verder als vijfde. De verschillen tussen de topploegen worden ieder jaar kleiner, en de details worden steeds belangrijker… Voor de toeschouwers kan dit alleen maar leuker en spannender zijn. Ik vind dit zelf nog altijd een van de mooiste disciplines.
Binnen onze ploeg denk ik niet dat we heel veel sneller konden gaan. Een paar jonge schakels in de ploeg deden een mooie ervaring op, en gaan in de toekomst zeker nog groeien zodat we de komende jaren opnieuw meestrijden voor een trapje hoger!
Bedankt Alexis Krug, Jarno Cuypers, Jorik van Egdom, Lowie Dewitte en Nicolas Tilman voor de toprace!
Category : België , Looprace , SMO-Specialized , Wedstrijd
Afgelopen zondag heb ik deelgenomen aan de 10 Miles te Antwerpen. Het was de eerste keer dat ik deelnam aan dit event, en de eerste maal dat ik een race over dergelijke afstand liep.
Ik kwam niet toevallig uit voor team “Sportoase” aangezien zij mij gevraagd hadden om deel te nemen met hun team. Het was leuk om eens iets te kunnen terugdoen voor deze sponsor/partner, en het maakte de race ook een stuk aangenamer voor mezelf. Vlak bij de start/aankomst hadden zij hun tent voorzien waar we ons startnummer en T-shirt konden ophalen. En na de race terecht konden voor drank, eten en een massage… De sportoase lopers werden dus goed verwend! 🙂
De race zelf was pittig, maar fijn om lopen. Veel volk langs de kant, beginnen met de Kennedytunnel door, vervolgens door het stad waar er veel publiek en muziek te horen was, afsluiten met de Waaslandtunnel, pittig bergop om te eindigen dus, maar weten dat je eenmaal boven bijna aan de finish bent. Ik bevond me al snel in een groepje met oa triatleten Ruben Geys en SMO-ploegmaat Alexis Krug. Alexis moest iets voorbij halfweg passen bij ons groepje, en ik moest zelf een paar kilometer verder ook passen. De laatste kilometers kon ik echter terug versnellen (of niet vertragen, dat is me niet duidelijk) en kon ik Ruben in de Waaslandtunnel terug bijbenen… Het was afzien en ik finishte net onder de 51 minuten (50:59). Op een 9de plaats.
Ik had eigenlijk een minuutje sneller willen lopen, onder de 50 minuten, maar dat zat er vandaag niet in. Op het einde van twee goede trainingsweken misschien toch niet fris genoeg voor een echte topprestatie. Want in de eerste plaats bleef dit gewoon een goede, zware, training in functie van mijn echte doelen (WTS Yokohama en Leeds).
En het ploegenklassement, dat werd uiteraard gewonnen door Sportoase 🙂
Ze zien me hier zeker nog eens terug, want het was echt wel een fijne belevenis… Proficiat aan al die duizenden lopers die deelnamen, over de verschillende afstand. En hoedje af voor die snelste lopers van die 10 Miles, indrukwekkend hoe hard die liepen…
Groeten,
Simon
resultaten: http://www.chronorace.be/Classements/Classement.aspx?eventId=1186579204860344&mode=large&IdClassement=14983
Category : Portugal , SMO-Specialized , Wedstrijd
Blijkbaar heb ik hier in Quarteira de kaap van 100 deelnames in het itu circuit overschreden. Kwam ik na de race te weten… Verder viel er niet veel te vieren hier in Portugal. Behalve dan misschien mijn eerste penalty ooit in een itu-race. Niet voor het foutief ophangen van mijn fiets in T2 ;-). Maar omdat ik mijn petje bij mijn loopschoenen op de grond gelegd had. Ik doe dit al jaren zo, ook in WTS en WC, dus ging ik na de race verhaal halen bij de referee. Niet om mijn penalty weg te werken, maar gewoon kwestie van hun verhaal ook eens te horen. Ik had de penalty nu toch al uitgezeten, dus die 15″ maken nu ook niet meteen een wereld van verschil in de uitslag… (hooguit 1 plaats)
Ik blijf erbij dat de scheidsrechters eerder een beetje overijverig waren. Dit gebeurt wel eens vaker aan het begin van het seizoen. Toen ik opmerkte dat waarschijnlijk iedereen die met een petje liep ook een penalty had, moesten ze toch lichtjes blozen… Wanneer ik er de reglementen op na lees, dan vind ik: “Athletes must place within 0,5m of the bin all equipment to be used at a later stage in the event. … All equipment already used must be deposited in the bin.” Dit geeft me toch redenen om het petje wel op de grond te leggen en niet in de box.
Soit, ik dwaal af maar zal in de toekomst zeker voor de race nog eens horen waar mijn petje wel of niet gelegd mag worden, zodat ik dit op een belangrijke race zeker niet voor heb…
De race zelf dan: Ik verliet het woelige water op een minuut en half van de kop… Te ver dus. De eerste 20km probeerde ik met mijn groep toch nog alles op alles te zetten, om deze kloof te dichten. De samenwerking was goed, maar we bleven eigenlijk hangen op dit tijdsverschil. Ik besloot me dus in de laatste 10km voor te bereiden op het loopnummer. De eerste 10km van het jaar is toch altijd wat spannend, vaak moeizaam, met steken of last van de ademhaling, maar dat was dit keer niet het geval. Het was geen topnummer, maar al bij al liep ik een stevig tempo en kon ik dit ook wel aanhouden. Natuurlijk was er dus ook nog de penalty die ik diende te nemen, ik besliste om deze pas na 3 van de 4 rondes te nemen. Kwestie van me in het lopen zolang mogelijk op te trekken aan een paar andere atleten (De Ponti en Lloyd in dit geval) en samen met hun de tragere lopers van de kopgroep in te lopen. Ik schoof systematisch op, en liep uiteindelijk de top 20 binnen.
19de aan de finish om exact te zijn. Geen zwemnummer om een boost van te krijgen, maar wel een degelijk fiets en loopnummer dat toch zeker kan tellen als goede training… Trainen, dat is wat er de komende weken op het programma staat. Volgende afspraak op 13 mei in Yokohama (WTS).
Groeten!
Simon
Category : België , SMO-Specialized , T3series , Wedstrijd
Category : Landen , SMO-Specialized , Wedstrijd , Zuid-Afrika
Het internationale seizoen is terug op gang geschoten. Dat gebeurde afgelopen weekend in Cape Town, waar de eerste World Cup van het jaar plaats vond. Uitgelezen moment voor mezelf om de conditie eens te gaan testen, en er nadien een mooie stage in Stellenbosch aan vast te breien. Ondertussen ben ik in Stellenbosch aangekomen, en heb ik de tijd gevonden om een verslagje te typen.
De race zelf was niet top, maar zeker ook niet slecht. Het blijft toch altijd wat verschieten wanneer je in die eerste race van het jaar opnieuw een uur echt voluit moet gaan. Zwemmen ging goed, maar ik maakte wat flaters qua oriëntatie in het open water zwemmen, en verloor hierdoor stom plaatsen en tijd. Ik sukkelde vervolgens wat in de 1ste wissel, maar kon in de aanvangskilometers van het fietsen toch alleen een gaatje dichten op het derde groepje. Een ronde later sloot het vierde pelotonnetje bij ons aan en reden we naar voor, waar de groepen 1 en 2 ondertussen versmolten waren. De laatste kilometers op de fiets werd er nog serieus gewrongen, gelukkig kon ik hierbij enkele valpartijen ontwijken en heelhuids de tweede wissel inrijden. Tot zover het ideale wedstrijdverloop voor mezelf, maar van bij de aanvang van het lopen voelde ik dat de benen alles behalve fris aanvoelden. Niet in staat mee te lopen voor een top 10 notering, maar werken om mezelf binnen de top 20 te handhaven en uiteindelijk als 19de te finishen. Geen zot resultaat, maar een bescheiden seizoensstart die beter is dan mijn eerste race in de voorbije jaren.
Ik neem het positieve mee, en probeer de minder goede puntjes wat weggewerkt te krijgen. Want over drie weken volgt een eerste belangrijke afspraak, de WTS manche in Abu Dhabi. En die kan ik vanuit Stellenbosch in ideale omstandigheden voorbereiden.
Groeten,
Simon
(foto: Viviane Sloniewicz)
Category : Japan , SMO-Specialized , Wedstrijd
Category : SMO-Specialized , Wedstrijd , Zuid-Korea
Category : België , SMO-Specialized , Wedstrijd
Andermaal een zeer geslaagde teamprestatie met mijn ploegmaats van het SMO-Specialized Triatlon Team in de “grand final” van de Belgische Team Triatlon Series!
Bij aanvang van deze laatste etappe bevonden we ons met de ploeg op een tweede plaats in het klassement. KTT die aan de leiding stond was onze grootste uitdager, en moesten we dus proberen te kloppen! Maar ook vele andere ploegen kwam met hun sterkste ploeg aan de start. Het beloofde voor een mooie strijd en spektakel op het scherp van de snee!
Vooraf kan je tactisch proberen de race wat te plannen, maar niet zelden verloopt de race dan toch anders. We hadden gehoopt om na het zwemnummer met minstens 4 man in de kopgroep te zitten, om dan de race in handen te kunnen nemen en de gas open te draaien op de fiets. Ondanks een collectief sterk zwemnummer bevonden we ons slechts met drie man in de spits van de race bij de aanvang van het fietsen. Hierdoor beslisten we vooraan om onze ploegmaats toch even op te wachten… Ook enkele andere atleten in de kopgroep hadden ditzelfde plan, waardoor er na 1 ronde fietsen een algemene hergroepering plaatsvond en we uiteindelijk met een groep van 36 man richting de laatste wissel fietsten. Ondanks een minder optimaal scenario konden we het als ploeg toch afmaken in het lopen! En met de dagzege als ploeg ook de eindzege in het circuit binnen halen! Opdracht volbracht, het was weer zalig racen met deze toppers van ploegmaats!
Voor mezelf was het individueel ook een erg geslaagde race. Ik kende een goed zwem en fietsnummer, waardoor ik me direct in de kop van de race bevond. In mijn favoriete onderdeel (het lopen) kon ik zeer sterk uithalen. Ik legde het tempo vanaf de eerste meters ontzettend hoog, zodat enkel Jelle Geens (verleden week nog zeer sterk 8ste op de WTS Grand Final) nog kon terugkomen. Ik merkte dat het dichtlopen van enkele seconden na de wissel krachten gekost had. En dus versnelde ik op het eerste heuveltje opnieuw. Nu paste hij wel, en had ik vleugels gekregen om nog 4km verder door te gaan. Zo kon ik individueel ook de dagzege binnen halen voor Jelle Geens en Menno Koolhaas!
Nederlands
Français
English
Nederlands