15e plaats WTS Grand Final Edmonton

  • Home
    • Tag
  • blastfromthepast

15e plaats WTS Grand Final Edmonton

Tags :

Category : Canada , Wedstrijd

This is going to be epic!

Dat is de slogan van de WTS grand final die dit weekend doorgaat in Edmonton, Canada. Komende zondag sta ik dus aan de start van de race van het jaar. De WK-finale, met al de toppers van het Olympisch circuit aan de start. Voor de wereldtitel wordt het een boeiende strijd tussen Javier Gomez, leider in het klassement maar verleden week wat ziekjes, Jonathan Brownlee en Mario Mola. Alistair Brownlee (Olympisch kampioen 2012, en in 2014 al goed voor de EK en Commonwealth titel) heeft na het missen van enkele manches door een blessure geen kans meer op de titel. Hij blijft uiteraard een factor in het wedstrijdverloop, en kan een belangrijke bondgenoot zijn voor zijn broer in de titelstrijd.

Aan het begin van het jaar had ik deze race aangeduid als mijn belangrijkste race van het jaar. Ik wist dat, na een winter waarin ik wat trainingsachterstand had opgelopen, het niet eenvoudig ging worden om in eerdere races al echt goed te zijn. Het niveau ligt voor mij gewoon te hoog in de WTS races om op 80% een rol van betekenis te spelen.

Na een zomer waarin ik voornamelijk goed getraind heb en minder races heb afgewerkt kijk ik toch met wat vertrouwen en vooral veel zin uit naar deze zondag. De hoogtestage in Font-Romeu was een periode van zalig trainen in de Franse Pyreneeën met eensgezinde atleten en gemotiveerde trainers.

De race in Tiszaujvaros, vlak na de hoogtestage, draaide niet helemaal goed uit voor mij. Ik kon me na een minder zwemnummer, dit blijft mijn achillespees, niet plaatsen voor de finale op zondag. Uiteraard erg frustrerend, maar met dit format weet je dat de races alle richtingen uit kunnen. Ik gebruikte mijn energie dan maar om een lange fietsrit af te werken op zondagochtend en de andere Belgen hard aan te moedigen in hun finale race…

Maar zondag mag ik zelf dus opnieuw de degens kruisen met de beste atleten ter wereld. Er wacht ons een 1500m zwemmen in een kleine vijver, met een eerste boei die al na 150meter op ons wacht. Twee zwemrondes later kunnen we de fiets op voor 2 grote fietsrondes van 10km en 4 kleinere rondes van 5km. Enerzijds is het een erg snel parcours, waarin de remmen niet vaak gebruikt zullen worden, anderzijds zitten er toch een paar klimmetjes in, en is het nooit echt vlak rijden. De 10km lopen is ook niet vlak te noemen, en het belooft dus ook wel een uitputtingsrace te worden. Boeiende race dus!

Na het WK volgen er voor mij ook nog twee Wereldbeker manches, die in Alanya (Turkije) op 28 september en die in TongYeong (Zuid-Korea) op 18 oktober. Ik hoop in die races nog wat kostbare punten te scoren voor mijn Olympische ranking.

Groeten,
Simon

Goud BK ploegentriatlon Doornik (met SMO-Specialized)

Tags :

Category : België , Landen , SMO-Specialized , Wedstrijd

Als kapitein van de ploeg leek het me niet ongepast om hierbij een klein verslagje van het BK voor ploegen, dat afgelopen donderdag op 1 mei doorging, te schrijven.

Zoals de traditie het wil start op 1 mei het Belgische triathlonseizoen, en dit met het BK voor ploegen. Net als voorgaande jaren was Doornik de plaats van dit gebeuren, en net als voorgaande jaren wouden we met SMO-specialized meestrijden voor de titel. De voorbije 4 jaar domineerde de Antwerpse club Atriac het gebeuren bij de mannen, en strandde onze ploeg met een dichte ereplaats op het podium. Atriac won 4 jaar op rij…

Zoals Willem Brems het ergens mooi verwoordde bestond onze ploeg uit een mix van ervaring, teamspirit, kameraden, vaders, broers, kampioenen, buren… Je voelt al aan dat deze ploeg alles ging geven, en voor elkaar door het vuur zou gaan voor de titel. Om meer in detail te treden over de ploeg. Willem “da fish” Brems, Ben “bennie” Brems, Peter “Croes control”, Tom “Mr. T” VDH, Jelle “de vice” Geens, Maxime “Max” Swertvaegher en ondergetekende vormden het 7-tal waarmee we aan de start verschenen.

Alvorens van start te gaan was er de opwarming, waarbij we na 10km fietsen een serieuze bui met hagel over ons hoofd kregen, bij mezelf zakte de moral een beetje, maar ik zag de rest van de ploeg (en vooral Mr T) opfleuren met de komst van deze donkere wolken. “Beestenweer, echt iets voor ons…” Ik liet het voor éen keer niet aan men hart komen en ging mee met de vibe van de ploeg… Modder en vuiligheid zo hebben we het graag!

Een lekke band bij mezelf vlak voor de race was het laatste euvel dat opgelost diende te worden. Dank aan Michael en Robert “de snor” voor de hulp, ook de support aan de zijlijn bij onze ploeg is niet te evenaren…

Eenmaal van start nam Willem zoals afgesproken de kop. Hij gidste ons van boei tot boei en bracht ons met een snelste zwemtijd aan land. Het tempo was voor sommigen al een beetje op de limiet maar vermits we toch compact samen uit het water kwamen leek ons dit ideaal. Het verschil op Atriac diende vooral gemaakt te worden in zwemmen en fietsen, deel 1 van de opdracht geslaagd want we telden zo’n 20 seconden voorsprong.

Op de fiets kon de gas eindelijk volledig ingeduwd worden en was het voor iedereen beuken op de limiet. Vooral voor Willem, Tom, Jelle en mezelf was dit het moment om ons volledig uit te leven. We draaiden goed rond als ploeg en ontwikkelden mooi tempo op de rechte stukken. Geen risico’s in de bochten, goede communicatie en dan van aan de zijlijn her en der vernemen dat we de voorsprong aan het uitdiepen waren… Dit vroeg echter ook zijn tol want Peter en Ben moesten iets voorbij halfweg de groep laten gaan. Niet volledig volgens het plan, want alle druk lag nu op de schouders van de vijf overblijvers om het in het lopen af te maken. Maar om te winnen moeten er soms risico’s genomen worden, vertragen op de fiets was geen optie…

Het overgebleven vijftal kwam met zo’n 45 seconden voorsprong wissel twee in. Een mooie situatie, want ook atriac was tijdens het fietsen al twee mannetjes kwijt gespeeld, waaronder één van hun beste lopers… Willem nam opnieuw de groep op sleeptouw en bepaalde tempo in de eerste kilometers, goed gedoseerd zodat zeker niemand te diep in het rood ging. Als kapitein zag ik van achteren uit dat het zeer goed was. Het tempo lag erg hoog en ik voelde dat we in het verleden nooit zo snel liepen… Na een ronde lopen kwam er dan ook de bevestiging dat Atriac geen tijd aan het goedmaken was en de verschillen status quo bleven… Het was kwestie van dit tempo aan te houden, nog een paar kilometers af te zien en de titel was binnen… Maxime was vooraf de joker van de ploeg en maakte deze rol ook waar, sterk in het zwemmen en fietsen, maar ook een erg knap loopnummer…

Het zegefeest was natuurlijk helemaal compleet dankzij onze dames, die eerder op de dag de concurrentie zwaar verpletterd had. Zowel dames en heren op hoogste trapje, het seizoen is alvast goed begonnen voor de club!

Een fiere kapitein!
Simon

9e plaats GP St-Jean-des-Monts (met TCG 79 Parthenay)

Tags :

Category : Frankrijk , TCG 79 Parthenay

Het wedstrijdseizoen is volop aan de gang en ik ben halfweg van een erg drukke wedstrijdperiode. Vorig weekend was er het EK Olympische afstand in Alanya, dit weekend ging ik van start in de 3de manche van de Franse Grand Prix, en de komende twee weekends staan er met het BK OD en de WTS-manche in Kitzbühel nog meer leuke races op het menu.

Even terugkomen op het EK OD in Alanya waar ik 23ste werd en eerder met een ontgoocheld gevoel huiswaarts keerde. EK’s en mezelf zijn tot op heden nog niet vaak een geslaagd huwelijk geweest. En ondanks dat ik zeer goed voorbereid aan de start kwam, en een top 8 wel een realistisch en haalbaar doel was kwam ik niet met dit resultaat naar huis. Kort samengevat was mijn zwemprestatie verleden week niet goed genoeg. Aan de eerste boeien, na 330meter, zat ik reeds in de achterhoede en meer dan plaats behouden is me nadien ook niet meer gelukt. Opschuiven doorheen het pak is erg moeilijk, en meestal ben ik in staat van een goede start te nemen zodat positie behouden de belangrijkste opdracht is. Dit was dus niet gelukt, ik verliet het water met te veel achterstand en bevond me in de derde groep. Ondanks de inspanningen die toch nog geleverd werden op de fiets verloren we enkel tijd op de twee pelotons voor ons. Ik zette een degelijk loopnummer neer, maar meer dan die 23ste plaats kon ik ook niet meer uit de brand slepen.
Soit, ik heb ondertussen wel al geleerd hoe ik zo’n ontgoocheling het beste doorspoel. En het was niet slecht dat ik nog drie nieuwe races voor de boeg had na het EK… Misschien was ik gewoon nog niet 100% gesupercompenseerd van mijn zware zwemtrainingen en zou ik in de volgende races het goede gevoel van de trainingen wel vertalen in een degelijk zwemnummer.

Gisteren was er dan de 3de manche van het Franse circuit. Deze vond plaats in St-Jean-des-Monts een stadje aan de Atlantische Oceaan, waar er met een woelige zee, een strakke wind, een technisch fietsparcours, een loopparcours met passage door het mulle zand en de aanwezigheid van vele wereldtoppers genoeg uitdagingen te vinden waren. De regen van de voormiddag bleef in de namiddag gelukkig weg, zodat dit al geen hindernis meer kon vormen.
Het zwemmen in de woelige zee was een heel karwij, en eigenlijk had ik tijdens het zwemmen geen flauw benul van waar ik me juist bevond. Het inlopen van de zee verliep niet super vlot voor mij, maar eenmaal tussen de golven vond ik wel mijn draai, onder de golven duiken, over de golven gaan, meedrijven met de golven, het is eens iets anders dan gewoon zwemmen. En toen ik op het strand kwam en naar de wissel liep zag ik aan de namen voor mij dat ik in goed gezelschap het water verlaten had. Brownlee, Mola, Bowden, Gomar,… een beetje de groep die ik vorig weekend wat gerateerd had.

De aanvang van het fietsen ging super hard, alles op een lint langs de smalle kustbaan, in een rotvaart langs (en over!) de ronde punten, totdat we tegen het einde van de 1ste ronde vooraan de 7 leiders te pakken hadden en een groep van 20 vormden. In de derde ronde viel het tempo echter stil, en kon een 2de groep van een twintigtal atleten de aansluiting vinden. In deze races is het teamresultaat, bepaald door de drie beste atleten van elke club, cruciaal en belangrijker dan de individuele uitslag. En ik had de indruk dat Mola en Brownlee het tempo in de derde ronde tactisch aan het drukken waren zodat hun derde man vanuit de tweede groep ook kon aansluiten… Ik positioneerde me strategisch goed vooraan, kostte me soms wel wat krachten, maar zo kon ik veilig en vooraan de groep de 2de wissel induiken. Goede wissel en bij de eerste vijf atleten buiten. Het lopen ging zoals we dat gewoon zijn op deze sprint races super snel… Ik probeerde bij de stukken tegenwind uit de wind te blijven, en me bij de eerste 5 à 10 te handhaven. Maar in het stuk door het zand moest ik lossen bij mijn groepje. Offroad is echt niet mijn ding en ik geraakte er echt niet door. Ik werd gepasseerd maar probeerde aan te hangen en eenmaal terug op de asfalt opnieuw aansluiting te vinden voor mij. Brownlee en Mola waren vooraan al gaan vliegen maar daarachter liep er eigenlijk een groepje van een 8 man samen. Ik kwam even wat terug maar geraakte er niet bij. Werd in de volgende ronde op het zand opnieuw op achterstand gezet en voelde de hete adem van vele andere atleten in mijn nek. Eenmaal terug vaste grond onder de voeten heb ik nog eens alles op alles gezet voor de top 10 en kon ik in de laatste kilometer nog een paar man passeren en al sprintend de 9de plaats in beslag nemen. Kapot! Maar het deed wel deugd.

Volgend weekend staat er het BK Olympische afstand (1/4) in Brasschaat op het programma. Daar heb ik een titel te verdedigen! Ik kijk er enorm naar uit om nog eens een race in België af te werken en hoop uiteraard mijn titel te verlengen. Grootste concurrent voor de titel is Pieter Hemeryck, de nummer 2 van vorig jaar, ik verwacht dan ook een spannende strijd!
De week nadien ga ik van start in de WK manche in Kitzbühel (WTS: World Triathlon Series). Ze pakken daar uit met een ongezien format, 750meter zwemmen gevolgd door 12km fietsen waarbij we de Kitzbühel Horn (12% gemiddeld met stukken boven de 20%) moeten bedwingen en vervolgens ook nog 2,5km lopen in stijgende lijn onder de voeten geschoven krijgen. Ik heb geen specifieke ambities voor deze race, heb me niet echt voorbereid op fietsen bergop, wat eerder toch een nadeel is, maar heb altijd wel graag omhoog gereden dus het zal wel plezant zijn. Hopelijk kan ik dat nadien ook nog zeggen. En liefst van al kom ik ook met een deftig resultaat naar huis!

Groeten
Simon DC

10e plaats Wereldbeker Mooloolaba

Tags :

Category : Australië , Wedstrijd

Net als vorig jaar heb ik er voor gekozen om mijn wedstrijdseizoen opnieuw in Australië te starten. De eerste wereldbeker van het jaar, in Mooloolaba, en het aangename “herfstweer” waren de voornaamste redenen om opnieuw naar hier te komen. Terwijl het in België lente is en er blijkbaar meer sneeuw valt dan in december, geniet ik hier van temperaturen tot ver boven de 20°, vandaag zelfs richting de 35° op de middag! Mij hoor je dus zeker niet klagen en ik heb er een hele goede trainingsmaand opzitten! Goed weer, zeer goede trainingsfaciliteiten en ook wel de “afzondering” van het thuisfront waardoor de focus volledig naar trainen, eten en slapen gaat en er geen andere afleidingen zijn.

Om de monotonie toch enigszins te doorbreken, en ook wel omdat het redelijk cruciaal is om reeds in het begin van het jaar wat “itu-points” te scoren, was er tussenin een vierdaagse naar Mooloolaba waar dus mijn eerste wedstrijd van het jaar op het programma stond. Door mijn deelname vorig jaar wist ik redelijk goed wat er me te wachten stond van parcours en omstandigheden, en dat geeft toch steeds extra vertrouwen voor een race. Toch waren er weer een paar nieuwigheden dit jaar, omwille van de hevige wind en de grote golven werd het zwemmen in de zee vervangen door een zwemnummer in een baai. Waar we één grote lus rondom een eiland moesten zwemmen. Ander groot verschil ten opzichte van vorig jaar, in het Olympisch jaar was de bezetting veel zwaarder omdat het voor velen nog een cruciale race was op weg naar Olympische selectie. Dit jaar was het veld in de breedte minder zwaar bezet, maar met toppers als Gomez, Vidal, Moulai en de Australische toppers aan de start was er nog steeds kwaliteit present.

Simon Mooloolaba 2013Kort samengevat verliep de race voor mezelf redelijk ideaal, tijdens het zwemnummer bevond ik me waar ik moest zitten, te midden van het grote “pak”, waardoor ik dan ook constant armen en benen langs alle kanten voelde, maar dit was dus een goed teken. Op de fiets kwam er een hergroepering met de ganse groep. En was het al snel duidelijk dat pogingen tot demarrages en ontsnappingen weinig kans hadden en in de kiem gesmoord werden. Dus hield ik me koest, wetende dat ik in het lopen wel mijn kaarten op tafel kon leggen. Uiteindelijk werd het toch niet mijn dag. Ik vertrok nog goed aan de afsluitende 10km, maar al snel blokkeerde mijn ademhaling en moest ik het tempo serieus laten zakken. Ik werd 10de, op zich nog steeds een proper resultaat op een wereldbeker, maar ik was hier zelf redelijk ontgoocheld mee. Ik weet dat ik zonder die ademhalingsproblemen een heel stuk dichter had kunnen finishen.

Positief aan de race is dat ik er wel een goed gevoel van mijn zwem- en fietsniveau aan overhoud. En dat ik het mindere loopnummer niet aan mijn eigen conditie wijt. Ik moet alleen zien dat ik dit probleem met de luchtwegen zeker van de baan heb wanneer ik over een maand aan de start kom van de WK-manche in San Diego (USA). Daarnaast scoor ik met een 10de plaats ook nog behoorlijk veel itu-punten. Zodat ik men ranking in de top 50 (43ste plaats momenteel op de itu-ranking) van de wereld kan blijven handhaven en zeker ben van startrecht in alle races. Alles in acht genomen heb ik hier een zeer goede maand achter de rug, want de vruchten van al het zware trainingswerk zal ik in de komende maanden wel plukken. Liefst al op 21 april in San Diego 🙂 en anders in de Belgische races begin mei.

Simon

4e plaats Afrika Cup Kaapstad

Tags :

Category : Wedstrijd , Zuid-Afrika

Afgelopen weekend werd in Cape Town, Zuid Afrika, mijn seizoen op gang geschoten. Het was de eerste keer dat ik zo vroeg op het jaar al in actie kwam. Maar dit heeft alles te maken met het broodnodige sprokkelen van punten, zodat ik de komende maanden aan de start kan staan van de Wereldbekers en World series.

Line-up en startprodecure verliepen niet echt volgens het boekje, gelukkig had ik hierop geanticipeerd en was ik goed weg. Na een foutloos zwemparcours bevonden we ons al snel op de fiets, maar hier was er weinig samenwerking en lag het tempo eigenlijk niet zo hoog. Merkbaar dat het voor iedereen nog maar februari is! Enkel een Deen, Jens Toft, was er na het zwemonderdeel alleen van onder gemuisd. Maar zou in het looponderdeel snel bijgehaald worden.

In de laatste technische passage voorbij enkele ronde punten richting de wisselzone zat ik te ver geplaatst om voorin de groep de wissel in te rijden. Ik vertrok ergens rond de 16de plaats en had het in de aanvangskilometer bergop toch wat zwaar. Eenmaal het parcours terug vlotter lopend werd kwam ik in mijn ritme en schoof ik systematisch plaatsen op. Ik liep voorbij Don, Unger en anderen en bevond me plots in derde stelling. Vooraan de Zuid-Afrikaan Murray, die al ver voor lag, gevolgd door de Rus Polyanski. In de laatste kilometer kwam er echter nog een Zuid-Afrikaan, Wolfaard, voorbij gesneld en moest ik vrede nemen met de 4de plek.

Mijn seizoensstart was zelden beter, dus dit is zeker een goede opsteker. Ik heb de nodige punten gesprokkeld, zodat ik verzekerd ben van startrecht in de wereldbeker van Mooloolooba! Deze wedstrijd vindt plaats op 24 maart in Australië.

Groeten,
Simon

12e plaats Wereldbeker Guatapé

Tags :

Category : Colombië , Wedstrijd

Na deze ochtend het ergste te vrezen, echt extreem veel regen en stormweer. En een fietsparcours waar de veiligheid moeilijk gegarandeerd ging kunnen worden. De organisatie beliste uiteindelijk om er een sprint triatlon van te maken, met aangepast fietsparcours want een deel van het parcours was onder de modder verdwenen. Uiteindelijk klaarde de hemel weer helemaal op vlak voor de race van de mannen.

Zwemmen: relaxe eerste 300m gezwommen, gewoon lange slag, niks forceren en had het gevoel dat ik redelijk vooraan zwom. Vreemd. Laatste 300m voelde ik wel verzuring opzetten en werd het aanklampen bij de wetsuit mannen naast mij… Lopen naar de wissel was zwaar verzuren, maar zag veel bekende namen.. Varga zag ik nog in wissel, perez, moulai, gemmell, collington.. Zag er goed uit.. Op fiets direct wiel van Gemell gekozen, leek me veilige optie. Elke ronde op de klim werd er wel oorlog gemaakt (afzien!), en vielen er steeds atleten bij het keerpunt. Ik bleef recht maar had moeite met positioneren vooraan in de groep. Enkele atleten (Diemunsch, Van Berkel) kwamen aansluiten maar de groep bleef beperkt tot een 30-tal atleten, wat dus maakte dat beter doen dan startnummer (30) er wel in zat.. Op het einde van het fietsen me proberen positioneren vooraan de groep. Ergens rond 7de positie de wissel uitgelopen!
Lopen: Trapte eigenlijk direct op mijn adem, de 2000m hoogte voelde ik net als eerder deze week op looptraining wel zwaar.. Kon moeilijk een tandje hoger schakelen en zag in eerste ronde af en verloor positie… Uiteindelijk 12de plaats kunnen controleren maar niet meer de push om naar het drietal vlak voor mij te lopen. Ik ben wel heel tevreden met 12de plaats. +- 200 itu point en olympic points in de pocket! Nu even genieten, en terug doelen stellen voor 2012!!

14e plaats Europabeker Brasschaat

Tags :

Category : België , Wedstrijd

Na enkele weken van pech, valpartij in mexico en een bacteriele infectie een week later waardoor ik een week niet kon trainen, is het me toch gelukt om in Brasschaat een deftige race af te werken. Als “topsporter” ben ik uiteraard niet snel tevreden.. de conditie was volgens mij niet 100% gelukkig liet hij mij ook niet helemaal in de steek, en een 14de plaats in een sterk bezette wedstrijd is zeker niet slecht. Al had ik voordien toch voor een betere klassering willen gaan…

De dag voordien werden er na de briefing, onder de belgen, nog enkele taktische plannen gesmeed. Stijn Goris en “onze” Tom zouden na het zwemmen mij op de fiets opwachten om mij zo snel als mogelijk terug vooraan te brengen, zonder dat ik zelf de hete kastanjes uit het vuur moest halen. Tom was sinds Antalya ook niet van pech gespaard gebleven, en vermits zijn loopconditie niet 100% was wou hij zijn race dus wel opofferen voor mij. Thanks! Willem zou proberen vooraan mee te zijn met het “elite” zwemgroepje en volgen zonder zelf initiatief te nemen op de fiets. Zodat ook hij met zo fris mogelijke benen aan het lopen zou kunnen beginnen, al dan niet met een voorsprong op het “grote pak”.

Zo gezegd zo gedaan, Willem kwam als eerste uit het water. Redelijk zotjes gezien de kwaliteit van de andere zwemmers in de race… En een “elite groepje” van 10 man had zo de afscheiding geforceerd en zou op de fiets ongeveer een minuut en half voorsprong nemen op het grote pak. In deze groep toch wel de zotste namen met oa Unger, Luis, Salvisberg, Le Corre… Tom en Stijn volgden vooraan in het grote pak, ik kwam een 15à20″ later in de staart van de groep aan wal, zodat deze twee niet erg lang moesten wachten op mij. Beide vormden een treintje en na 4km rijden zaten we vooraan in het grote peleton.

Op dat moment dacht ik zelf nog dat dit de kopgroep was, maar blijkbaar was er dus dat groepje met Willem vandoor… Stijn en Tom reden dan nog de ziel uit hun lijf om het tempo hoog te houden. Gemiddelde van 43km/u na de race.. Maar we kwamen eigenlijk niet terug op de groep voorin… Ze kregen ook niet bijster veel steun in de achtervolging, dus het is niet helemaal vreemd dat die groep vooraan, waarin iedereen gedeelde belangen had, even snel of sneller reed…

Met iets meer dan een minuut achterstand begon ons peleton dus aan het lopen. Ikzelf voelde direct dat het niet super zat, maar kon wel nog een redelijk hoog tempo aanhouden. Het was 10km afzien, en heel de tijd haasje over spelen met de atleten rondom mij, in de laatste ronde kon ik me van een 18de plaats terugvechten naar een 14de… Maar alles zat extreem dicht opeen, 10″ sneller lopen had een 9de plaats geweest.. 20″ trager en ik was 20ste…

Willem liep ook sterk, maar moest in de laatste twee rondes ook nog wel wat plaatsen toegeven… het zat dan allemaal ook heel dicht opeen… Tom liep uit, maar de combinatie van een loopstop van enkele weken en het harde fietswerk voor mij, maakten dat zijn benen ook niet zo super meer waren…

Bedankt, aan de mannen die hun race in functie van mij afgewerkt hebben! De energie die ik hiermee heb kunnen uitsparen heeft mij zeker enkele plaatsen winst opgeleverd!

Volgende race is de europabeker in Cremona (italië) op 12juni, nadien volgt het ek in Pontevedra op 25juni. In beide races sta ik normaal gezien samen met Peter Croes aan de start, en voor het ek is ook Ine geselecteerd voor de juniores wedstrijd!

DNF Europabeker Brno

Tags :

Category : Tsjechië , Wedstrijd

Door de slechte waterkwaliteit werd de ITU Europacup Triatlon in Brno in laatste instantie vervangen door een duatlon met 5 km lopen – 40 km fietsen en 10 km lopen. Deze formule was natuurlijk op maat geschreven van Bart Aernouts, die de wedstrijd won in een knappe eindsprint met Ospaly.
Simon De Cuyper reed lek na een sterke eerste wedstrijdhelft.
Hieronder kan je zijn eerste reactie alvast nalezen.

Ik was bezig aan een goede wedstrijd en ben tijdens het fietsen lek gereden, einde van de wedstrijd!
Na 5km lopen mee met een beperkte kopgroep: Filip Ospaly, Bart Aernouts, Ryan Sissons, Nils Frommhold, Franz Löschke en Yakovlev. Ik wist dat Bart direct alle registers open ging trekken op de fiets… wat ook gebeurde, na 5km fietsen zijn we nog met 4. En ik had het toch wel zwaar, kon niet overpakken maar wel volgen… Vervolgens is er een bocht die ik slecht inschat en ik word gelost… stom, want indien ik aan de groep kan blijven hangen is de top 4 zowieso binnen… (ze lopen 2minuten uit op fiets)

Ik kom in omvangrijk peleton terecht, na een ganse ronde op men gemak alleen te fietsen (dus in die ene ronde was er wel al een enorm gat onstaan op de rest). Ik volg vlot in de groep en kijk uit naar de laatste 10km lopen, top 10 lijkt vlot haalbaar ik hoop op top 5. Maar rij lek… Gedaan wedstrijd, geen punten die ik zo nodig had, en geen prijzengeld… een wedstrijd in mineur. Het is jaren geleden dat ik nog lek reed op wedstrijd, misschien dan beter hier in een duathlon.

Bart wint knap de wedstrijd, in een zeer spannende spurt met Filip Ospaly. Op naar de kampioenschappen!

Sportieve groeten
Simon

28e plaats EK beloftes Tarzo

Tags :

Category : Italië , SMO-Specialized , Wedstrijd

Het EK U23 is niet geeindigd in de knalprestatie waarop ik gehoopt had. Het ging weer zeer hard van bij de zwemstart en een kopgroep van 10 met de Russen, Fransen, 2 Italianen en een Spanjaard werd al snel gevormd. Op een geaccidenteerd fietsparcours, 4rondes met een lange klim van 3 à 4km aan 6% en een korte van 800 meter aan 16%, zou het vooraan nooit meer stilvallen en vocht deze groep het onderling uit voor de top 10. Daarachter werd er een omvangrijk peleton gevormd met Willem en Tom, ikzelf was na een erbarmelijk zwemnummer terug te vinden in de groep daarachter. De verschillen bleven al bij al beperkt, de samenwerking in mijn groep was echter nog beperkter. Frustrerend, ik heb me dan ook leeg ge(st)reden om toch nog de aansluiting bij de grote groep te maken. Na 2 rondes fietsen heeft Tom zich laten uitzakken vanuit de tweede groep, om in mijn groep het gat dicht te rijden!! Zeer veel respect voor Tom, er zijn er weinig die hun eigen wedstrijd zouden opofferen ifv een andere atleet! Heel veel dank, want dankzij Tom zijn krachtinspanning werd het gat toch nog gedicht op het einde van de lange klim.
Ikzelf vriemelde dan naar voor om voorin aan de stijle klim te kunnen beginnen… Ik zat waar ik moest zitten om mee te lopen voor een plaats in de top 20, het hoogst haalbare gezien de vlucht van 10man, en begon met goede moed aan het lopen. Goede moed was echter niet genoeg, de beentjes hadden al zeer hard afgezien tijdens het fietsen en ik kon niet meer beter dan een 28ste plaats. Ontgoocheling, maar het hoogst haalbare gezien het wedstrijdverloop…

Sportieve groeten,
Simon

Goud BK Olympische afstand Kortrijk

Tags :

Category : België , SMO-Specialized , Wedstrijd

wedstrijdverslag van de originele SMO-team website: https://sites.google.com/site/teamsmo/home20

A team can be perfect (door Simon De Cuyper)

Hier zit ik dan, de nationale titel “Olympic Distance” veroverd, hiermee overtrof ik mijn eigen verwachtingen, maar realiseerde wel mijn dromen.

Woensdag trok ik reeds naar Kortijk, om samen met enkele ploegmaats het parcours te verkennen. Het ging duidelijk geen simpele wedstrijd worden, er werd ons een pittig parcours onder de wielen geschoven, en ook het lopen was alles behalve vlak. Op zondag zelf kwam ook de wind zich nog eens bemoeien, het ging zwaar worden…
Ook de ploegentaktiek werd besproken en dit zorgde voor een dubbel gevoel. Enerzijds is het zalig als er een team een functie van jou de wedstrijd wil ingaan, maar wat indien ik een complete off-day zou hebben en afging? Anderzijds zit je met het voordeel dat, indien er iets mis loopt, je kansen nooit helemaal verkeken zijn dankzij hun steun.

En het liep eigenlijk al wat mis… ik deed een slecht zwemnummer en kwam een minuut na Axel en Stijn, de twee grote favorieten, aan land. Gelukkig had ik reeds tijdens het zwemmen ploegmaat Frederik De Vreese naast mij opgemerkt, zo wist ik dat er nog niks helemaal verloren was. Frederik bracht me tijdens de eerste fietskilometers terug naar voor en zo werd er een groepje gevormd met Bart Colpaert, Cedric Slock, teammate Frederik en de atriac-boys Lander en Marc, mijn directe concurrenten in de strijd voor de beloftentitel! Vooraan zaten Axel, Stijn, Willem Brems en een andere teammate: Tom Vander Hoogerstraete, die afstoppingswerk in functie van mij verrichtte.

De samenwerking in onze groep verliep redelijk goed, waardoor de voorsprong van de kopgroep nooit meer dan 45seconden zou bedragen. In de laatste 5 fietskilometers heeft Frederik zich nog eens volledig gegeven waardoor onze achterstand tot slechts 15 seconden herleid werd, en ikzelf in een zetel de wisselzone bereikte. In de laatste kilometer kwam Marc nog ten val, een heel ongelukkig moment, petje af voor zijn vechtlust waarmee hij toch nog op een zucht van het podium zou stranden.

Ik kwam de wissel in en zag de kopgroep dus net vertrekken, podiumplaats in zicht maar ook voor de titel was alles nog speelbaar… gewoon gaan! De beentjes ondervonden weinig hinder van het fietsnummer en ik vertrok als een bezetene. Wat me al gauw in derde positie bracht! In de stijle afdaling die volgde vloog ik Axel voorbij, enkel Stijn liep nog voor mij op zo’n dertig meter. Vooruitgeschreeuwd door de SMO-supporters, vrienden en trainingsmakkers liep ik langzaam naar Stijn toe. In de tweede ronde moest het gebeuren! In de afdaling, blijkbaar mijn specialiteit, was het erop en erover en vloog ik Stijn voorbij, een gat van tien-twintig meter dat ik nu enkel moest zien te behouden.
In de derde ronde kreeg ik het toch nog zwaar, maar ik zou het vandaag niet meer afgeven. Uiteraard dolgelukkig veroverde ik mijn eerste belgische titel in de kwarttriathlon! Stijn werd tweede en Lander kon in een spannende eindsprint met Marc de bronzen medaille binnenhalen.

Ik heb het perfecte ploegenspel kunnen afmaken en ben mijn teammates bijzonder dankbaar! Zowel Tom en Frederik in de race als al de anderen die me langs de kant een mentaal duwtje gaven tijden het lopen! Thanks!!!

Verslag vanuit de kopgroep (verslag van Tom VdH)

Met 3 doelen vertrok ik zondag naar het BK in Kortrijk. Als eerste zwemmer uit het water komen, het groepje waar ik inzat afstoppen voor mijn kopman en zelf een top 30 plaats behalen. Na Eeklo was ik vol vertrouwen maar woensdag begon ik toch wat te twijfelen. We waren het parcours gaan verkennen en in elke ronde zaten er toch 3 korte maar pittige klimmen! Half april werd ik tijdens de stayerwedstrijd in Oostende 2 maal gewoon uit het wiel gereden door relatief onbekenden en 2,5 maand later legde ik mezelf al op om te proberen de toppers te volgen op dit zwaar BK parcours gedurende 45 km. Tijdens de opwarming schoot mijn versnelling stuk. De laatste weken werd mijn fiets wat getuned en ik had nog verre van vertrouwen in mijn nieuw materiaal en nu kwam dit er nog eens bij. In plaats van een deftige opwarming werd het dus een stresserende op en af rijden van de parking waarbij mijn versnellingsapparaat telkens wat bijgeregeld werd. Perfect was het niet maar Michael stelde me gerust, ik zou de hele wedstrijd wel op buitenblad kunnen rijden.

Gewoonlijk hoef ik slecht 15 meter snel te zwemmen om uit het geduw en gestamp te komen tijdens de zwemstart. Ditmaal was het helemaal anders maar gelukkig ben ik geen watje en kreeg iedereen die het wenste, een stampje terug. Na een eerder rustige eerste 200 meter zwom ik geleidelijk aan naar de 3e plaats. Ik had al door dat met 2 keer per week een zwemtraining, een eerste zwemtijd niet meer mogelijk zal zijn dus ik wijzigde mijn plannen, liet een gaatje vallen met de eerste 2 en posteerde mij in 5e positie.

Na een trage wissel (mijn wetsuit was nog niet uit toen ik bij mijn fiets was en ik verkoos om mijn schoenen al aan te doen tijdens de wissel omdat de eerste 500 meter een kasseienstrook was) verliet ik de wisselzone met geen flauw benul van mijn positie. Michael riep me toe dat ik het wiel van Stijn Goris (een 50 tal meter voor mij rijdend maar met zen voeten nog uit zen schoenen) moest pakken. Al snel zat ik in zijn wiel waar ik de volgende 4 kilometer ook bleef. Nu maakte Goris al 4 kilometer lang vreemde buitenwaartse bewegingen met zijn linkerarm en riep hij mij ook vreemde dingen toe waarvan ik gelukkig niet alles begreep door de hoge snelheid. Op de eerste en zwaarste klim nam ik dan toch eens over omdat op 15 seconden voor ons 2 andere atleten reden en in een groepje van 4 zou Goris zich misschien iets minder kwaad maken op mij. Ik ben nog steeds explosief en kon het gat snel dichten. Op het blauwe triatlonpakje van 1 van deze atleten las ik een beetje verrast: Zeebroeck. Ik dacht dat die al meer dan 3 minuten voor ons zou rijden in een ander groepje. “Shit”, dacht ik, “ik heb Goris en Zeebroeck gewoon samengebracht. Hoe dom!”. Ook Willem Brems zat ik het groepje.
Na 1 ronde werd me eindelijk (!) duidelijk dat ik in de kopgroep zat en dat we 50 seconden voorsprong hadden. Ondertussen had ik de 2 topfavorieten al duidelijk gemaakt dat ik voor Simon reed en mij dus niet op kop ging zetten. De eerste 2 rondes was de organisatie in de kopgroep van 4 dan ook bijzonder slecht. Soms reed Goris eens weg, dan weer Zeebroeck of begonnen ze weer maar eens te zagen tegen mij, zelfs in de 2 talen: “neem toch over, al is het maar 10 seconden”, “het is een unieke kans voor u, grijp ze toch”. Nu kom ik duidelijk nog veel ervaring te kort in de bochten en lag telkens een paar meters achter. Na ronde 2 maakten ze daar gebruik van en begonnen ze al gekken rond te draaien om me af te schudden. Taai als ik was gaf ik niet af en kon terug aansluiten waarna ze het 1 km verder nog eens probeerden op de beklimming. Goris zijn emmer liep toen bijna over waarop ik de 3 atleten duidelijk maakte dat ik nog maar 4 maand op een racefiets zat en dat ze niet konden verwachten dat ik veel kop zou doen. De verstandhouding keerde daardoor blijkbaar terug en ze begonnen rond te draaien. Heel af en toe deed ik ook eens kop waarbij ze me dan bijna een minuut lieten verzuren tot ik bijna stilstond, dan namen ze weer over. Maar het zag er goed uit, ik kon met hen de wisselzone binnen geraken en had mijn opdacht toch heel deftig uitgevoerd.
Tijdens het lopen kon ik nog deftig stand houden en werd overgelukkig 11e waarna ik direct mijn excuses aan mijn medevluchters ben gaan aanbieden, ze begrepen het wel denk ik.

Dit wil ik jullie zeker niet onthouden: na 500 meter lopen stak Simon mij in een razend tempo al voorbij. Ik riep hem toe: “Komaan é Simon, je loopt sneller, ze zijn niet ver meer”. Waarop hij zijn SMO petje 180 graden draaide en verder naar de overwinning stoomde ! Na het perfecte teamwerk op het BK ploegentriatlon heeft SMO nu ook getoond op stayerwedstrijden dat het een hecht team is! Houden zo! De toekomst lacht ons toe.


Best Case Scenario (door Frederik De Vreese)

Vandaag aan de start van het BK in Kortrijk. Individueel had ik me geen doel gesteld, mijn wedstrijd ging afgestemd zijn op onze titel/podiumkandidaat Simon. Als hij voor me uit het water zou komen, dan moest ik niet echt doorfietsen en kon ik mijn kans gaan in het lopen, als we samen uit het water zouden komen, dan was ik zijn knecht in het fietsen. Het werd optie 2. De eerste 5 kilometer gas geven met Simon in het wiel, om Marc Geerts, Lander Dirken, Cedric Slock en nog een 3-tal atleten op te pikken. Na 10 km was onze achterstand 45″, op Axel Zeebroek, Stijn Goris en onzen Tom ( die weer een dijk van een wedstrijd heeft gereden!). Ondanks de goede verstandhouding en het harde werk op de fiets, bleven we toch tot bij de ingang van de laatste fietsronde op 45″ hangen. De laatste ronde heb ik me dan gans leeggereden met het heuglijke gevolg dat we genaderd waren tot op 15″. Mijn werk zat er op, nu was het aan Simon. Ik heb tot mijn eigen verbazing toch nog mijn loopschoenen aangetrokken en heb de wedstrijd uitgelopen ( 15e plaats overall). Simon zette een formidabel loopnummer neer en deed wat hij moest doen: Belgisch Kampioen worden. Alle SMO-supporters en atleten stonden te glunderen. We voelden ons even allemaal kampioen.
Recept van de overwinning ( naast het feit dat Simon een superatleet is): TEAMSPIRIT. We mogen er trots op zijn! Er zijn volgens mij weinig clubs waar atleten en entourage zo goed aan elkaar hangen als bij de rode brigade van SMO. Het is maar door deze goede sfeer dat we dergelijke prestaties kunnen leveren. Trainingsweekendjes, clinics, gezamelijke trainingen,… Dank je wel SMO, en graag gedaan Simon!!

Volgende pagina »

Archief

“Those who do not believe in magic will never find it”

“Smell the sweat, feel the joy, share the dream”

“I’m so good at napping I can do it with my eyes closed”

“#workhardplayhard”

© 2018 Simon De Cuyper